Voorwoord
Ik werk met mensen met een verstandelijke beperking. Het fascineert mij om te zien hoe open minded hun zijn. En het is prachtig om te zien dat de meeste geen gevoel van schaamte hebben oftewel "mensen vrees''. Wat ik jammer vind is dat zij een stempel krijgen van de maatschappij:" verstandelijke beperking." Waarom wordt er altijd gekeken naar de min punten? Een mens heeft zoveel meer te bieden. Wij kunnen van elkaar leren als wij elkaars waarde inzien. Recentelijk is op mijn werk een cliënt overleden. Dit had een impact op mij gemaakt, omdat ik onbewust veel van deze cliënt heb geleerd.
Ik heb mijn gevoelens beschrijven in het onderstaand gedicht.
Jouw familie en vrienden zijn bijeen om afscheid te nemen.
Ik probeer mij sterk te houden door niet te huilen.
Herinneringen worden gedeeld en jouw lievelingsmuziek wordt afgespeeld. Mijn gedachten herdenken jou, het liefst zou ik jou een knuffel willen geven. Een warme omhelzing met dankbaarheid voor wie jij voor mij was.
Je kon nauwelijks communiceren maar jouw daden waren altijd vol van liefde, puur en rechtvaardig. Men praat over mensen met een verstandelijke beperking.
Ik heb inmiddels gezien dat je bijzonder bent met een overvloed van Goddelijke liefde.
Je keek nooit naar huidskleur of positie. Je hield werkelijk van ieder mens.
Ik ben God dankbaar dat ik jou heb mogen leren kennen.
Rust zacht...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten